Geniş Açı

Ali kahvesinden bir yudum aldı. Yayıldığı kanepeden doğrularak camın önüne gitti. Mahallenin eskilerinden Fatma Abla geçiyordu sokaktan. İki eli de poşetlerle doluydu, zorlukla yürüyordu. Evini pas geçerek yürümeye devam etti. Ali şaşırdı gözleriyle sokağın sonuna kadar onu takip etti. Fatma sokağın sonunda sağa saparak gözden kayboldu.

Ali kahveyi sehpaya bırakarak mutfaktaki annesinin yanına gitti. “Fatma Ablalar buradan taşındı mı?” diye sordu. Annesi kızgınlıkla “Oğlum Fatma ablan kocayı boşadı. Yazık etti evliliğine. Geri zekâlı, dul başına bir oda evlerde ne yapacaksa?” diyerek sözünü bitirdikten sonra söylenmeye devam etti. Kocasının çok iyi bir insan olduğundan bahsetti. Fatma Ablayı en son dispansere geldiğinde görmüştüm. Ciğerleriyle ilgili bir sorunu vardı. Vücudunda ki morlukları sorduğumda, temizlik yaparken merdivenden düştüğünü söylemişti. Fakat morlukların derinliğine bakınca düşmeden dolayı oluşmuşa benzemiyordu, hem bazı yerlerde yanık izleri de vardı. O zaman fazla üstelememiştim. Belki de mahallede iyi olarak bilinen kocası onu dövüyordu ve o da bunun için ayrılmıştı ondan. Birkaç güne “Hafif kadına” çıktı adı. Köşe başında çekirdek çitleyerek vakit geçiren kadınların ağzında sadece Fatma Abla vardı.

Ali iki saate yakın bir zamandır okuduğu kitabı elinden bıraktı. Dişlerini fırçalamak için banyoya gitti. Işığı kapatıp yatacağı sırada sokaktan siren sesleri gelmeye başladı. Merakla salon penceresine koştu. Bir adam koşuyor poliste onu yakalamaya çalışıyordu. Pencerenin ona imkân verdiği ölçüde gözleriyle takip etti olanları. Pencereden bakarken görüş açısının bittiği andan itibaren kafasında varsayımlar üretmeye başladı. Kafasında binlerce düşünceyle yatağa gitti.

Ertesi gün mahallede ki insanların ağzında dün polisler tarafından yakalanan mahalle sakinlerinden Nevzat Bey vardı. Kadınlardan birisi “Dün gece kodese tıkmışlar onu.” diyordu. İçlerinden bir tanesi “Bu işleri yapacak bir adam değildi.” dedi. Diğer kadınlar koro halinde “Hanım, hanım ateş olmayan yerden duman çıkmaz.” dediler. Tüm mahalle Nevzat Beyin hırsız olduğuna inanmıştı. Nevzat bey bir iki hafta sonra suçsuz bulunup salıverilmişti. Mahalleye döndüğünde kimsenin yüzüne bakamıyordu. Ali yanından geçerken “Yeniden aramıza hoş geldiniz” dedi. Nevzat Bey tebessümle karşılık verdi.

Ali otobüse binip büyük bir alışveriş merkezinin önünde indi. Alışveriş merkezinin önüne doğru ilerlerken son model bir “Wolksvagen Transporter” önünde durdu. Siyah filmle örtülü camları olan arabanın kapısı hızla açıldı. İçinde sarışın, uzun saçlı ve bakımlı iki bayan vardı. “Bizimle eğlenmek ister misin?” dediler ona. Ali bir an bile tereddüt etmeden atladı arabaya. Kapıyı kapattılar fakat araba ilerlemiyordu. Ali’nin arabaya bindiğini gören insanlar arabanın çevresini kuşattılar. Önce bir taneydiler sonra milyonlarca oldular. Ali’nin kafasında daha da çoğaldılar. Kızlardan bir tanesi kumandayla müzik setini açtı. “Bon Jovi – You Give Love A Bad Name” çalmaya başladı. Şarkının hızıyla Ali ve ismini bilmediği kızlar kendinden geçiyordu. Çılgınca dans etmeye başladılar. Simsiyah camlı arabanın içinde ne olduğundan habersiz halk sadece arabanın sallanışını izliyorlardı. Bir süre sonra müzik sesi kesildi ve kızlar Ali’yi yaka paça arabadan dışarı çıkardılar. Kapısı hızla kapanan araba bir anda gözden kayboldu. Binlerce insan arasında kalan Ali ne yapacağını bilemiyordu. İnsanlar ona lanet okuyor yüzüne tükürüyorlardı. Yanlış bir şey yapmamıştı ki, sadece müzik eşliğinde bir süre eğlenmişlerdi. Ertesi gün bütün mahalle Ali’nin zamparalığını konuşuyordu. Cep telefonunun sesiyle uyandı uykusundan. Kan ter içinde kalmıştı. Gerçek hayatta mıyım diye yokladı kendini. Neyse ki son gördükleri gerçek değildi.

Yataktan kalktı masanın üzerinde çalan telefonu açtı. Telefonun diğer ucunda ki ses “Nişanlısının öldüğünü söylüyordu ona.” Bir an duraksadı, elinden telefonu düşürdü. Kız arkadaşı dün gece en iyi arkadaşı Ahmet hasta olduğundan onun evine gitmişti. En son konuşmalarında Tavuk suyu çorbayı Ahmet’e içirdikten sonra evine döneceğini söylemişti. Fakat Ahmet’in kötüleşmesinden dolayı o gece orada kalmıştı. Ölüm onu Ahmet’in evinde yakalamıştı.

Ali uzun bir zaman kendine gelemedi. Toprağa koyduğu sevgilisini bir türlü unutamadı. O günden sonra mahalle iki haftaya yakın bir süre Ali’nin nişanlısının başka bir adamın evinde öldüğünü konuştu. Gerçeği hiç bilmeden, bir kapı eşiğinin onlara verdiği bakış açısıyla bakış açısının ardında kalanları ise sadece farz ederek konuştular…

“Bakmak için algılarımız yeter, görmek içinse salim bir kafa, ayıklık, şuur gereklidir.” -İsmet Özel.

algı (I) a. ruh b. Bir şeye dikkati yönelterek o şeyin bilincine varma, idrak. TDK

Alican ÖZER

ozeralican@hotmail.com